بین 2 تا 4 میلیون مرد در ایالات متحده از سطح تستوسترون پائین تر از نرمال رنج می‌برند، که این وضعیت ، کم کاری بیضه ها نامیده می‌شود.

این مشکلی است که در مردان بتدریج با افزایش سن رایج تر می‌شود، ولی می تواند در هر سنی هم بدلایل متنوعی بروز کند. متاسفانه بخاطر شرم و حیا، تعداد کمی از مردان برای حل این مشکل اقدامات لازم را انجام می دهند. تقریبا فقط 5 درصد از میلیون ها مرد بیمار!اما اخیرا استفاده از محصولات تجاری حاوی تستوسترون ، خیلی افزایش یافته است.

این افراط در استفاده از محصولات حاوی تستوسترون شاید کاملا هم چیز خوبی نباشد. مصرف تستوسترون برای مردانی مناسب و بی خطر است که سطوح زیر نرمال  دارند و بیماری خاصی مانند بزرگی پروستات یا نشانه سرطان پروستات ندارند که تستوسترون را در آنها کاهش دهد.

همانطور که خواهیم دید استفاده از تستوسترون توسط مردانی که سطح نرمال دارند، بسیار خطرناک است و باعث نادیده گرفتن نشانه های کم کاری بیضه ها می گردد. این عارضه تا اندازه ای با عوارض طبیعی بالارفتن سن اشتباه گرفته می‌شود.

مردان با تستوسترون کم، موارد زیر را تجربه می‌کنند :

- کاهش میل جنسی

- خستگی

- ضعف عضله

- بیضه های کوچک یا نرم

- نعوظ ناقص

- بالا رفتن وزن، بویژه دور کمر

- کاهش تراکم استخوان

- افسردگی

- کم خونی

صاحبان صنایع بزرگی که بر تولید محصولات حاوی تستوسترون سرمایه گذاری نموده اند، در رشد خطرناک مصرف مکمل های تستوسترون نقش دارند.امروزه بسیاری از مردان، مقادیر غیر مجاز تستوسترون دریافت می‌کنند و از این هورمون برای اینکه آنهارا موقتا جوانتر و قویتر سازد، سو ءِاستفاده  می‌کنند.

در اذهان بسیاری باورهای غلطی در مورد تستوسترون وجود دارند. در این جا به چند نمونه اشاره می‌شود.

1. تستوسترون باروری را افزایش می‌دهد.

غلط. تستوسترون به ویژه  در سطوحی که توسط ورزشکاران برای پرورش اندام، استفاده می‌شود، می‌تواند با کوچک و تنبل ساختن بیضه ها، یک مرد را عقیم سازد.

2. بالا بودن وزن به سطح تستوسترون ربطی ندارد.

غلط. چربی بالا در بدن مانند اسفنج عمل کرده و ، تستوسترون را کاهش داده و تمایل جنسی  ، انرژی و دیگر ویژگیهای مردانه را کاهش می‌دهد، . این به ویژه وقتی درست است که چربی، دور شکم یا عضله های شکم را فرا می گیرد. چربی ران و باسن اثر کمتری بر تستوسترون دارد.

3. مردان می‌توانند سطوح تستوسترون خود را با تمرینات شدید بالا ببرند

رابطه بین تستوسترون و ورزش پیچیده است. بله، ورزش معتدل می تواند سطوح تستوسترون را مقداری افزایش دهد، اما اگر تمرینات شدید باشد، می‌تواند سطوح تستوسترون را کاهش دهد. همچنین این مساله درست است که تستوسترون پائین ورزش کردن را دشوار تر می‌کند، و این امر  می‌تواند به چرخه نادرست بی تحرکی و کاهش سطح هورمون ها منجر شود.

4. بحران میانسالی مردان به تستوسترون ربطی ندارد.

غلط. در بسیاری مواقع ، وقتی مردان می گویند که شغلشان، همسرانشان، یا کلیت زندگیشان کسل کننده شده اند،در واقع از کمبود تستوسترون رنج می‌برند. به این پدیده " مونو پورش" می‌گوییم ،چون بسیاری را دیده ایم که فکر می‌کنند خریدن یک ماشن خیلی جدید و خوب به آنها جذابیت جنسی و دلربایی می‌دهد، در واقع ، بهتر است این افراد سطح تستوسترون خود را چک کنند.

5. مکمل های تستوسترون ایمن اند ، چون FDA آنها را تائید کرده است.

غلط. در واقع تستوسترون یا مواد حاوی تستوسترون را فقط می توان تحت نظارت پزشک استفاده کرد .

6. تستوسترون کم باعث افسردگی می‌شود.

درست. اما فقط نیمی از داستان درست است. بیشتر مردان نمی‌دانند که خود افسردگی یا حالت افسرده ، می‌تواند سطوح تستوسترون را افزایش دهد. از آنجا که بسیاری از مردان نشانه های افسردگی خود را نمی‌شناسند، یا برای یافتن راه درمان افسردگی تمایلی ندارند ، این مشکل مهمی برای میلیون ها مرد است. برخی اوقات  اصلاح سطوح تستوسترون ، می تواند نشانه های افسردگی را کاهش دهد و گاهی درمان افسردگی با روانکاوی و/ یا داروی ضد افسردگی، می تواند سطوح تستونسترون را افزایش دهد.

7. داروهای افزایش دهنده نعوظ ( مانند ویاگرا) ، برای مردان با تستوسترون نرمال مناسب است.

درست. مطالعات نشان می‌دهند که دارو های افزایش دهنده نعوظ برای مردانی با سطوح تستوسترون نرمال بهتر جواب می‌دهد. زیرا تستوسترون میزان انگیزش لازم برای رابطه جنسی را فراهم می‌کند، ولی دارو های افزایش دهنده نعوظ نمی‌توانند.

8. درمان با مصرف تستوسترون در واقع شبیه عمل های زیبایی است – فقط موجب می گردد مردان میانسال ، با آن خود را جوانتر نشان دهند.

غلط. تجویز تستوسترون برای مردانی که تستوسترون پایین دارند، یک درمان پزشکی معتبر است . کم کاری بیضه ها و کمبود تستوسترون، مردان را در معرض عوارضی مانند سستی، پوکی استخوان، بیماری قلبی و احتمالا بیماری آلزایمر قرار می‌دهد.

9. تستوسترون فقط مشکل افراد سالمند است.

غلط. مشخصا هر چه سن بالاتر برود، سطح تستوسترون پایین تر می‌آید، اما این وضعیت می‌تواند در هر مردی پیش آید، حتی در نوجوانان . وضعیت هایی مانند بیماری واریکوسل ، بیضه های آویزان شده و مشکلات ژنتیکی مشخصی، می‌توانند باعث شوند تستوسترون زیر حد نرمال برود که باید این بیماران تا حد ممکن سریعترمعاینه و درمان شوند.

10. تنها راه بالابردن سطح تستوسترون تزریق است.

غلط.گزینه های متعددی برای درمان تستوسترون وجود دارد، برخی از آنها بدن را وادار می‌کنند تا تستوسترون را به حد نرمال برساند؛ به جای اینکه تستوسترون را مستقیما تزریق کنند.تشخیص این امر با پزشک است که چه روشی برای بیمار مناسب تر است.

لزوم افزایش آگاهی از نقش تستوسترون

تستوسترون قطعا نقش عمده‌ای در سلامت و باروری مردان ایفا می‌کند—اما رسیدن به سطوح سالم  آن باید به طریق درست انجام شود. مانند هر چیز دیگر، آگاهی قدرت است، و برای رسیدن به مزایای درمان تستوسترون باید کمی در مورد اینکه تستوسترون چیست بدانید، و اینکه چه چیزی باعث می‌ ‌شود تا سطوح آن به زیر حد نرمال برسد.

تستوسترون پائین ( کم کاری بیضه ها) می تواند بدلیل عوامل بسیاری باشد، تمام آنها مغایر کاهش نرمال تستوسترون بر اثر پیر ی هستند. وجود تومور ها در غده هیپوفیز ( که کنترل تولید تستوسترون را در بیضه ها بر عهده دارد.) مشکل در بیضه ها، صدمه، عفونت، و بالا بودن وزن می تواند باعث افت سطح تستوسترون شوند. افزایش چربی بدن یکی دیگر از دلایل است. چون تستوسترون معمولا در سلولهای چربی بدن جذب می شود. بنابراین اگر چربی خیلی بالا باشد، بدن تستوسترون را بسیار سریعتر جذب می کند، که منجر به کمبود خواهد شد. و همانطور که در بالا گفته شد، چربی شکمی یا شکمبه، خطر بالاتری برای تبدیل تستوسترون به استروژن دارد.

عامل خطرناک دیگر برای کم کاری بیضه ها ، دیابت است.یک رابطه بسیار قوی بین میزان قند خون و سطوح کم تستوسترون وجود دارد. بنظر می‌رسد که قند خون بالا و  یا انسولین پایین ، به سلولهایی در بیضه آسیب می‌زند که مسئول تولید تستوسترون اند : بیشتر مردانی که دیابت دارند، سطح تستوسترون پائینی هم دارند.

برعکس آن هم ممکن است اتفاق بیافتد : سطح تستوسترون پائین می‌تواند حساسیت به انسولین را کاهش دهد و منجر به کوچک شدن عضله گردد، و نتیجتا بیماری دیابت پیشرفت می کند. به دلیل اینکه دیابت به ویژه دیابت بزرگ سالان ، به تدریج در کشورهای توسعه یافته در حال رشد است .شیوع کم کاری بیضه مربوط به دیابت نیز احتمالا در سالهای آینده افزایش می‌یابد. هم اکنون رشد وضعیتی که آنرا سندروم متابولیک می‌نامند و یک وضعیت قبل از دیابتی است ، در میان مردان با سطوح تستوسترون پائین ،مشهود است. در حقیقت، یکی از نشانه های آشکار هردو  بیماری ، کاهش سطح تستوسترون و افزایش چربی دورشکمی است.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، شهاب سخا
منبع: webmd.com

برای حفظ سلامت دستگاه تناسلی، باید واژن خود را تمیز، خشک و عاری از بیماری نگاه دارید. همه زنان باید به بهداشت واژن خود توجه کنند. یک واژن سالم به طور عادی اسیدی و حاوی مقدار زیادی باکتری های مفید است، که به دفع عفونت و حفظ PH طبیعی کمک می کند.همانطور که بزاق به منظور تمیز کردن دهان تولید می شود، واژن نیز برای تمیز نگه داشتن خود ترشحات کمی تولید می کند. هرگونه تغییر در این ویژگی ها، ممکن است باعث تحریک یا عفونت واژن شود.

1- PH واژن را تنظیم کنید، اما شستشوی داخلی انجام ندهید

شستشوی داخل واژن، سطح PH را تغییر می دهد، و زمینه را برای عفونت های میکروبی فراهم می کند. اگر در واژن خود متوجه بوی تند یا نامطبوعی شدید، به پزشک مراجعه کنید. شستشوی داخلی، بو را به طور موقت از بین می برد، اما بیماری را درمان نمی کند. همچنین برای شستن سطح خارجی اندام تناسلی یا داخل واژن، از صابون یا شوینده های قوی استفاده نکنید، زیرا این مواد نیز PH را تغییر می دهند.

2- غذاهای سالم و مقوی بخورید

داشتن یک رژیم غذایی مغذی و متعادل، و نوشیدن مقدار زیادی مایعات، برای سلامت دستگاه تناسلی بسیار مفید است. در حقیقت برخی غذاها در درمان بیماری های واژن موثر اند. آب کِرَنبری(قره قاط) و ماست، در جلوگیری یا درمان عفونت های قارچی واژن به کار می روند. اگر از خشکی واژن رنج می برید، از محصولات سویا دار بیشتر استفاده کنید. این مواد غذایی حاوی استروژن ضعیفی هستند و به حفظ رطوبت طبیعی واژن کمک می کنند.

3- رابطه جنسی ایمن داشته باشید

با استفاده از کاندوم در آمیزش جنسی، می توان از بیماری های مقاربتی، مانند ایدز، هرپس تناسلی، سیفلیس، سوزاک، زگیل تناسلی و کلامیدیا، جلوگیری کرد. بعضی از این بیماری ها، مانند ایدز و هرپس تناسلی، غیر قابل درمان هستند. برخی دیگر مانند ویروس پاپیلومای انسانی، که باعث به وجود آمدن زگیل های تناسلی می شود، یکی از عوامل سرطان و سایر بیماری های شناخته شده است. برای جلوگیری از ورود باکتری های مضر به داخل واژن، بهتر است بعد از رابطه جنسی دهانی یا مقعدی، برای دخول از راه واژن، کاندوم را عوض کنید.

4- به طور منظم به متخصص زنان مراجعه کنید

برای حفظ سلامت دستگاه تناسلی، مراجعه مداوم به متخصص زنان ضروری است. همه خانم ها در سن 21 سالگی ، یا 3 سال پس از شروع فعالیتهای جنسی خود، باید برای اولین بار توسط  متخصص معاینه شوند. پزشک زنان از دهانه رحم نمونه برداری می کند؛ آزمایشی که تغییرات سلول های واژن را بررسی می کند و احتمال وجود سرطان را نشان می دهد.

5- به فکر درمان سریع عفونت ها باشید

سه نوع عفونت در ناحیه واژن بسیار رایج است : عفونت قارچی ، واژینوز باکتریایی و تریکوموناسیس. عامل ابتلا به عفونت قارچی ، انواع مختلفی از قارچ ها هستند، در حالی که واژینوز باکتریایی به دلیل رشد بیش از حد باکتری ها در واژن بروز می کند. تریکوموناسیس جزء بیماری های مقاربتی است. درمان این عفونت ها بسیار ضروری است ، زیرا عدم درمان آنها منجر به درد و مشکلات جدی در دستگاه تناسلی می شود. این عفونت ها به وسیله داروهای خوراکی و موضعی قابل درمان هستند.

6- در طول رابطه جنسی ، بدن خود را چرب نگه دارید

چرب نگه داشتن بدن در آمیزش جنسی، نقش بسیار مهمی دارد. بدون این کار پوست واژن و لبهای فرج خشک می شود، و حتی ممکن است دچار زخم های عمیقی گردد. با وجود اینکه در اثر برانگیختگی، واژن لیز و مرطوب می شود، بدن برخی از زنان نمی تواند به میزان کافی مواد روان کننده تولید کند. در نتیجه برای کاهش اصطکاک و خشکی واژن، همچنین افزایش لذت، آنها باید از مواد مصنوعی برای چرب کردن بدن خود استفاده کنند.

برای این منظور، از ژل ها و سایر مواد تولید شده از نفت (مثل وازلین) استفاده نکنید، زیرا ممکن است بین این مواد و مواد سازنده کاندوم ها واکنش شیمیایی رخ دهد و منجر به عفونت شود.

7- لباس های خود را با دقت انتخاب کنید

سطح خارجی واژن باید همیشه تمیز و خشک باشد، در نتیجه باید در انتخاب لباس های خود محتاط باشید. انواع خاصی از پارچه ها و لباس هایی که با اندام های تناسلی در ارتباط هستند، گرما و رطوبت را افزایش می دهند، و در نتیجه منجر به رشد بیش از حد باکتری ها و عفونت واژن می شوند. در طول روز لباس زیر هایی از جنس کتان بپوشید و از لباس زیر های بندی استفاده نکنید. لباس های تنگ نپوشید، همچنین باید مایو و لباس های ورزشی خیس را بلافاصله پس از اتمام فعالیت ورزشی، از تن دربیاورید.

8- بهداشت شخصی را رعایت کنید

رعایت بهداشت در حفظ سلامت دستگاه تناسلی ، نقش مهمی دارد. پس از اجابت مزاج، برای جلوگیری از آلودگی میکروبی واژن و کاهش احتمال عفونت مثانه، محدوده مقعد را کاملا خشک و تمیز کنید. در دوران قاعدگی به طور منظم نوار بهداشتی و تامپون را تعویض کنید . زمانی که عادت ماهانه نیستید، برای جذب ترشحات واژن از نواربهداشتی استفاده نکنید، این ترشحات گرما و رطوبت واژن را حفظ می کنند، و در نتیجه احتمال عفونت کاهش می یابد.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، مژگان جنگی
منبع: webmd.com

شرکت‌های تجاری مختلفی ادعا می‌کنند قرص‌هایی دارند که سطح لیبیدو را در زنان به شدت بالا می‌برد. اما تا به حال سازمان بهداشت و داروی آمریکا FDA هیچ دارویی را به این منظور تأیید نکرده است.

دکتر بَت شوا مارکوس، پزشک مرکز تمایلات جنسی زنان در نیویورک می‌گوید:" هیچ دارویی برای حل مشکلات جنسی وجود ندارد که برای همه افراد کارساز باشد."

با این وجود درمان‌های مؤثری وجود دارد و همگی آنها به صورت دارو در بازار عرضه نمی‌شوند.

اولین گام درک اتفاقی است که در حال رخ‌دادن است.

چه چیزی مشکل‌ساز است؟

زمانی که به طور فیزیکی و احساسی مراقب خود هستید و رابطه خوبی با همسر خود دارید، باید از نظر جنسی بیشتر از مواقع دیگر تحریک شوید.

برخی مواردی که می‌توانند میزان تمایلات جنسی بانوان را کاهش دهند، عبارتند از:

- مسائل فیزیکی شامل تغییرات هورمونی مرتبط با یائسگی، زایمان یا بیماری غده تیروئید.

- استرس مزمن؛ شامل استرس موجود در رابطه شما.

- افسردگی یا دیگر مشکلات در سلامت ذهنی.

- برخی داروهای تجویزی همانند برخی انواع داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد بارداری، داروهای ضد اضطراب و داروهای فشار خون نیز بر سطح لیبیدو تأثیر می‌گذارند.

معمولاً تنها یک عامل مؤثر نیست. این مشکلات می‌توانند بر یکدیگر تأثیر گذاشته و مشکل اصلی را وخیم‌تر کنند.

دکتر لین میل هسیِر مدیر برنامه داروی جنسی زنان در دانشگاه استانفورد می‌گوید: "برای مثال اگر هنگام انجام رابطه جنسی درد دارید، با گذشت زمان، تمایل‌تان به رابطه جنسی کاهش می‌یابد."

افزایش میزان لیبیدو

در مورد مشکلی که دارید با پزشک یا مشاور خود صحبت کنید.

دکتر میل هسیر می‌گوید: " برای مثال پزشک شما می‌تواند جنبه‌های فیزیکی مشکل را حل کند، اما شاید بد نباشد تا از فواید صحبت با مشاور یا سکس‌درمانگر بهره‌مند شوید."

پزشکتان می‌تواند سلامت جسمانی کلی شما را بررسی کرده؛ داروهایی را که مصرف می‌کنید بازبینی نموده و درمورد تجربیات‌تان با شما صحبت کند.

در صورتی که حین مطرح کردن موضوع رابطه جنسی با پزشک‌تان، اینکار ناراحت کننده یا تحقیرآمیز به نظر می‌رسد، موضوع را رها نکنید. مارکوس می‌گوید: " اگر ممکن است به ملاقات پزشک متخصص زنان یا سکس درمانگر بروید؛ وی در مورد مشکل بی‌میلی جنسی، جنبه‌های فیزیکی مشکل، جنبه‌های مرتبط با رابطه زن و شوهر و جنبه‌های احساسی آن اطلاعات کامل‌تری دارد."

صحبت‌های شما با او کاملاً خصوصی خواهد بود.

اگر به دارو نیاز داشته باشید، پزشکتان می‌تواند یکی از داروهای زیر را تجویز کند:

- کرم‌های پوست استروژن Estrogen. این دارو برای رفع خشک بودن واژن ، می‌تواند مؤثر باشد. این حالت به‌ویژه زمانی رخ می‌دهد که سطح استروژن به دلیل یائسگی و یا شیردادن پایین آمده است. استروژن در اشکال دیگری نیز قابل استفاده است همانند قرص یا چسب‌های پوستی.

- داروهای ED. پزشکان می‌توانند داوهای تحریک کننده و راست‌کننده را برای زنان با مشکل‌ تحریک شدن و رسیدن به ارضاء، تجویز نمایند. این داروها جریان خون آلت تناسلی را بالا می‌برند. مارکوس می‌گوید: "این دارو نمی‌تواند به شخصی با عدم تمایل یا توانایی به ارضاء شدن، کمک کند." زنانی که در دوره یائسگی خود هستند برای تأثیر داروی ED باید تستوسترون نیز مصرف کنند.

- تستوسترون و دیگر هورمون‌های جنسی متناسب با سن خانم. هورمون‌ها در عملکرد جنسی زنان و همچنین مردان نقش ایفا می‌کنند. برخی متخصصان برای زنانی که سطح لیبیدو بلافاصله قبل، حین یا بعد از یائسگی پایین است، یا زنانی که با جراحی تخمدان خود را خارج کرده‌اند، استفاده از درمان تستوسترونی را تجویز می‌کنند. با این حال، عوارض جانبی نیز وجود دارد و فقدان مطالعات زیاد و کافی در مورد ایمنی تستوسترون برای زنان دیده می‌شود.

- وِلبوترین Wellbutrin. داروی ضد افسردگی؛ این دارو در زنان با بی‌میلی جنسی که هنوز به سن یائسگی نرسیده‌اند و یا زنانی که به دلیل مصرف دیگر داروهای ضد افسردگی بی‌میل هستند، تجویز می‌شود.

هر زن با زن دیگر فرق دارد. شاید برای یافتن چیزی که در شما مؤثر است به امتحان کردن نیاز داشته باشید.

داروهای مکمل چه کاری را انجام می‌دهند؟

برخی داروهای مکمل می‌توانند میزان لیبیدوی موجود در بدن را افزایش دهند، اما پشتوانه علمی کافی برای بسیاری از مکمل‌ها وجود ندارد.

دکتر نانت سنتور پزشک متخصص بیماری‌های زنان در دانشگاه پزشکی آئورای کلون می‌گوید: " فروش عمده این محصولات بر پایه گفته ها، شهادت و گواهی است." توصیه او این است: در صورتی که مدارک و شواهد پزشکی نمی‌بینید، مشکوک شوید.

میل هسیِر هشدار می‌دهد" مکمل‌های دارای ترکیباتی همانند شبدر سرخ با عملکرد مشابه استروژن، برای استفاده ایمن نبوده و ارزش ریسک آن را نداشته و ممکن است منجر به سرطان‌های حساس به استروژن همانند سرطان پستان و سرطان تخمدان گردند.

پزشک خود را در جریان هرگونه مکمل حتی مکمل‌های طبیعی که مصرف می‌کنید، قرار دهید. به این روش پزشک‌تان می‌تواند عوارض جانبی احتمالی را کنترل کند.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، نازنین جعفری
منبع: medicalnewstoday.com

ناتوانی یا اختلال جنسی در زنان چند نوع است؟
اختلال جنسی در زنان به انواع زیر تقسیم می شود:

1- اختلال کمبود میل جنسی یا سردمزاجی زنان.

2- اختلال بیزاری یا تنفر جنسی. این اختلال شدیدتر از اختلال قبلی است.

3- اختلال در برانگیختگی جنسی. در این حالت فرد واجد میل جنسی است اما برانگیخته نمی شود.

4- هراس از آلت. این اختلال، اختلالی اضطرابی است که در آن فرد به شدت از آمیزش می ترسد، درحین آمیزش تمام عضلات شکم، ران، دست و پای او جمع می شود و به مرد اجازه آمیزش را نمی دهد.

5- واژینیسموس. این اختلال شبیه اختلال قبلی است. در این حالت، عضلات ست و پا و شکم شل است ولی عضله ابتدایی واژن مسدود و منقبض است و این انقباض مانع از دخول می شود.

6- آمیزش دردناک. این اختلال در اثر برانگیخته نشدن درست خانم و یا تعارضات خانم با همسرش در زندگی زناشویی و یا ناشی از مشکلاتی است که زن از کودکی با آمیزش جنسی داشته است. در این حالت، آمیزش برای خانم بسیار دردناک و ناخوشایند می شود.

7- اختلالِ نرسیدن به ارگاسم. این اختلال بسیار شایع است و شاید شایع تررین اختلال جنسی خانم ها باشد. این اختلال در کشور ما نسبت به کشورهای غربی و حتی کشورهایی مثل کره و چین و ژاپن رواج بیشتری دارد.
کلاً این اختلال در خاورمیانه شیوع گسترده تری نسبت به جهان غرب و بسیاری از مناطق دیگر جهان دارد. علت آن هم آموزه های تعصب آمیز است که اجازه نمی دهد خانم ها به اوج لذت جنسی برسند و بعد از مدتی نسبت به رابطه جنسی سرد و نفرت زده می شون و حتی از همسر خودشان هم دلزده می شوند که چرا او به ارگاسم می رسد ولی من به ارگاسم نمی رسم.

8- اختلال سردرد بعد از آمیزش. در این حالت، فرد بعد از آمیزش دچار سردرد، انقباض های عضلانی ناحیه سر، سرگیجه، تهوع می شود.

9- اختلال ملال بعد از آمیزش. در این حالت، زن پس از آمیزش دچار افسردگی و اندوه می شود و ممکن است گریه کند و دچار غم شدید شود.
این ها اختلالات جنسی خانم هاست.

حادترین اختلال در بین این اختلالات نه گانه کدام است؟
بیزاری جنسی از همه حادتر است و درمانش هم از همه شدیدتر است؛ چون فرد نه تنها تمایلی به نزدیکی ندارد بلکه از آن بیزار است. ممکن است علت این اختلال، سوءاستفاده های جنسی در کودکی باشد. تجاوز و کودک آزاری حتی توسط محارم و یا آموزه های سخت و متعصبانه در خانواده، می تواند علت این اختلال باشد.

مثلاً در خانواده ای که سه تا عمه میانسال ازدواج نکرده حضور دارند، یک دختر کم سن و سال در اثر تلقینات این سه تا عمه، می تواند دچار بیزاری جنسی شود ؛ من خودم چنین بیماری داشتم.
گاهی نیز آموزه هایی که موجب خشم زن نسبت به نزدیکی می شوند، می توانند علت این حالت باشند. مثلاً ممکن است یک زن ، مقاربت را نشانه بیچارگی و تحقیر و تسلیم و ستم پذیری اش بداند! چنین باورهایی می تواند به خشم از نزدیکی و بیزاری جنسی منجر شود.

ارتباط ناخوشایند با همسر  و یا دعواهای خانوادگی و اختلافات زناشویی هم به صورت ثانویه ممکن است موجب بیزاری جنسی شوند. انزجار جنسی سخت ترین و حادترین نوع اختلال جنسی در زنان است.
به طور کلی هر چه اختلال جنسی در مرحله آغازین تری از نزدیکی رخ دهد، حادتر و درمانش دشوارتر است. مثلاً درمانِ اختلالِ ملال و سردردِ بعد از آمیزش آسان تر از اختلال نرسیدن به ارگاسم و درمان این یکی آسان تر از اختلالات برانگیخته نشدن است.
دوره آمیزش به چهار مرحله تقسیم می شود: 1- میل جنسی 2- برانگیختگی جنسی 3- اورگاسم 4- فرونشینی.
فرونشینی در مرد و زن تفاوت هایی دارد. فرونشینی در مرد با دوره ای از بی پاسخی همراه است که بسته به سن و سال، وضعیت روحی و ژنتیک مرد ممکن است از یک ربع تا حتی چند روز باشد. مرد پس از رسیدن به ارگاسم، تا مدتی توانایی نعوظ دوباره را از دست می دهد ولی چنین حالتی در خانم ها وجود ندارد.

زنان پس از یک ارگاسم بلافاصله می توانند وارد یک ارگاسم دیگر شوند و حداقل سه تا چهار ارگاسم پشت سر هم را می توانند تجربه کنند ولی چنین ویژگی ای در مردها وجود ندارد. بنابراین برخی معتقدند میل جنسی در زنان خیلی قوی تر از مردان است.

بیزاری جنسی و هراس از آلت دقیقاً چه تفاوتی با هم دارند؟

هراس از آلت ناشی از این است که خانم در ناخودآگاه خودش احساس می کند که اگر نزدیکی کند، اعضاء و جوارحش زخمی و خدشه دارد می کند و مثلاً او را می کُشد.
هراس از آلت در جامعه ما و کلاً در خاورمیانه، خیلی شایع است.  در دبیرستان ها و مدارس راهنمایی، افسانه هایی ورد زبان دختران است که مثلاً عمه فلانی ازدواج کرد و کارش به اورژانس کشید، خاله فلانی شب اول ازدواج داشت می مرد و او را بردند بیمارستان و بخیه اش زدند و … این افسانه ها سال ها در ذهن دختران ما می ماند و آنها با این تصورات بزرگ می شوند و ازدواج می کنند ولی او در خیلی از موارد نمی توانند با این افسانه ها کنار بیاید و آنها را از ذهن خود دور بریزند.

شما در بین بیمارانتان چنین نمونه ای زیاد دارید؟

بسیار زیاد. حداقل هفته ای پنج تا پانزده بیمار دارم که دچار هراس از آلت اند.

درمان این مشکل آسان است؟ و اصلاً چگونه است؟

درمانش خیلی آسان است. ما اطلاعاتی عینی به بیمار می دهیم. مثلاً اطلس آناتومی و وضعیت عضلات آلت و واژن را به فرد نشان می دهیم تا بیمار بداند که هیچ عضله یا استخوانی در آلت مرد وجود ندارد و فقط خون است که موجب نعوظ آلت مردانه می شود. ما این ها را به بیمار یادآور می شویم و او بر اساس جدول تمریناتی که به او می دهیم، تمرین های ویژه ای انجام می دهد. این مشکل در عرض 7 هفته قابل درمان است.

سردمزاجی در زنان بیشتر علل روانی دارد یا فیزیولوژیک و بیولوژیک؟

غالباً علل روانی دارد. اختلال جنسی به طور کلی ممکن است اولیه یا ثانویه باشد. اختلال اولیه از ابتدای آمیزش جنسی وجود دارد. اختلال ثانویه یعنی فرد تا مدت ها در نزدیکی جنسی مشکلی نداشته و اختلالش مثلاً از شش ماه پیش شروع شده است.
دانستن اینکه اختلال جنسی اولیه است یا ثانویه، و دیگر اینکه فقط معطوف به شوهر است یا کلاً در رابطه با هر جنس مخالفی وجود دارد، در درمان اختلال جنسی زنان مهم است.
در این موارد آموزه های متعصبانه و سخت گیرانه دوران کودکی و نوجوانی، احتمال سوءاستفاده جنسی و جسمی، یعنی دستمالی شدن دختر توسط پسردایی، پسر عمه، پسرعمو، پسرخاله، برادر، پدر، عمو، دایی – که متاسفانه در کشور ما نیز شایع است -  و نیز موارد دیگری مثل مردستیزی، ازدواج تحمیلی و یا اختلافات زناشویی، که حتی می تواند شامل تعیین مهریه و خرید جهیزیه و خریدن یا اجاره کردن خانه مناسب زندگی، می تواند به سردمزاجی زن بینجامد.
درمان سردمزاجی دشوار نیست ولی درمانگر برای درمان سردمزاجی و یا بیزاری جنسی، که اختلالات اولیه محسوب می شوند، باید باورهایی را در ذهن خانم ها بشکند. بنابراین شخصیت درمانگر یا مشاور نقش بسیار تعیین کننده ای در درمان اختلالات جنسی دارد.
اگر بیمار به لحاظ شخصیتی درونگرا و شرمگین باشد و به توضیحات اندک بسنده کند، درمان آن طور که باید پیش نمی رود؛ چون یک سری باورهای نادرست و طرح واره های شناختی غلط و نیز یکسری تعصبات و نادانی ها باید در جلسه آغازین شکسته شود تا بیمار راغب شود که تمرینات توصیه شده از سوی درمانگر را انجام دهد. گاهی حتی اتوریته و اقتدار زیادی در جلسه اول باید اعمال شود تا بیمار انگیزه درمان را بدست آورد.

انگیزه درمان را چطور می توان افزایش داد؟

مثلاً من در مطب خودم یک میز مربع دارم که چهار تا صندلی در اطراف آن است و با بیمار و همسر او دور همین میز می نشینم. یعنی می خواهم به او بگویم این جا با مطب یک جراح که یک میز مستطیل بزرگ اربابی دارد و دو تا صندلی رعیتی هم جلوی آن میز برای مریضش گذاشته است، خیلی فرق دارد.
من به مریض می گویم که بار اصلی درمان بر دوش شما و شوهرتان است. من فقط می توانم کلید گنج را به دست شما بدهم ولی این خود شما هستید که باید به غار بروید و گنج را از آن خود کنید. اگر تمرین های درمانی را انجام ندهید، فیلم های آموزشی را نبینید، کتاب های لازم را نخوانید، درمان پیش نمی رود و مشکل حل نمی شود.
در روانپزشکی به طور کلی و در درمان اختلالات جنسی به طور ویژه، این طور نیست که مریض مثل کسی که به چشم پزشک مراجعه کرده، دراز بکشد و چند قطره در چشم او بریزند و بعد چشمش را پانسمان کنند و او بی هیچ نقش و کنشی، خوب شود و سلامتش را بدست آورد.

آمیزش دردناک چطور؟ این اختلال معمولاً بعد از ازدواج ایجاد می شود یا از قبل وجود دارد؟

بستگی به اولیه یا ثانویه بودن اختلال دارد.  در مواردی که اختلال اولیه است، ماجرا به پیش از ازدواج بازمی گردد ولی وقتی این اختلال ثانویه است، در اغلب موارد، مشکل ناشی از دوران پس از ازدواج است. یعنی مشکلاتی که بین زن و شوهر ایجاد شده، در ایجاد این اختلال موثر بوده است.
حتی نارضایتی زن از میزان نفقه و خرجی نیز می تواند موجب  اختلال آمیزش دردناک شود. وقتی که آقا از چشم خانم بیفتد، ممکن است آمیزش دردناک شود.

یائسگی چه رابطه ای با اختلالات جنسی زنان دارد؟ و اگر رابطه ای دارد، بیشتر به کدام اختلال منجر می شود؟

یائسگی قطعاً بر کارکرد جنسی زنان تاثیر دارد. پس از یائسگی انواع اختلالات ممکن است در زنان حادث شود که شایع ترین آنها کمبود میل جنسی، برانگیخته نشدن، آمیزش دردناک و حتی به ارگاسم نرسیدن است.

این مشکلات زنان یائسه، راه حلی هم دارد؟

قبلاً برای رفع این مشکلات، جایگزینی هورمون صورت می گرفت ولی الان به دلیل بالارفتن آمار سرطان در زنان، این تردید پیش آمده است که آیا جایگزینی هورمون کار درستی است یا نه؟ در این باره اختلاف نظر زیادی بین متخصصان زنان و زایمان وجود دارد. به هر حال، یائسگی از حیث ایجاد اختلال جنسی در زنان، قطعاً مشکل ساز است.  

در جامعه ایران واکنش مردها به اختلال جنسی همسرشان معمولا چیست؟

مشکلات جنسی زنان در بسیاری از موارد منجر به فروپاشی خانواده می شود اما این فروپاشی به صورت غیرمستقیم رخ می دهد. یعنی مشکلات جنسی زن، مرد را به بیرون خانواده سوق می دهد. مرد اگر نتواند آمیزش جنسی داشته باشد، دچار مشکل در ناحیه های بیضه و پروستات شده و همچنین دچار افسردگی و یا پرخاشگری می شود.
بعضی مردان بیرون از خانواده با زن دیگری وارد رابطه می شوند و در بسیاری از موارد، همسر آنها پس از اینکه متوجه این امر می شود، طغیان می کند و و زن و شوهر کارشان به جدایی و طلاق می کشد.

مرد با همسرش که ناتوانی جنسی دارد، چگونه باید رفتار کند؟

مرد پیش از هر چیز، باید همسرش را درک کرده و او را حمایت کند. من همیشه به مردها می گویم هر مردی اگر رستم دستان هم باشد، در طول چهل سال حداقل چهار تا هشت بار و هر بار چهار تا هشت هفته ممکن است دچار اختلال جنسی جدی شود.
مرد باید بداند همان طور که این مشکل گریبانگیر خودش می شود، همسر او نیز ممکن است با چنین مشکلی مواجه شود.
افسردگی در زنان دو برابر مردان است. اضطراب در زنان دو-سه برابر مردان است. زنان فراز و فرودهای هورمونی دارند و در دوران بارداری و نیز پس از زایمان، تالمات روحی و روانی خاص خودشان را دارند و در این دوره ها ممکن است دچار مشکل اختلال جنسی شوند.
اختلال جنسی در پی مشکل روحی، امری طبیعی است. مرد باید همسرش را درک کند، از او حمایت کند و او را متهم به کم لطفی و مایه نگذاشتن از خودش در رابطه زناشویی نکند؛ چرا که زن در چنین وضعی قطعاً خودش این اندوه و نگرانی را دارد که در اثر ناتوانی او، زندگی اش در معرض خطر است.
مرد باید همسرش را نزد درمانگر اختلالات جنسی ببرد. هم اکنون دوازده نفر روانپزشک، یک نفر متخصص مامایی و دو نفر روانشناس در ایران وجود دارند که   درمانگر جنسی هستند. این پانزده نفر آدم های شناخته شده ای هستند که متاسفانه همگی در تهران هستند. اما این به این معنا نیست که یک متخصصان اعصاب و روان، اورولوژی و زنان و زایمان در شهرستان ها، نمی توانند به حل مشکلات جنسی زنان کمک کنند.
به هر حال، بهتر است زن و شوهر به جای مراجعه به مشاوران و روانشناسان گوناگون، هر چه سریعتر به یک پزشک مراجعه کنند؛ زیرا مشکلات جنسی با فیزیولوژی و آناتومی پیوند خیلی نزدیکی دارد و روانشناسان و مشاوران در طول دوران تحصیلشان فیزیولوژی و آناتومی را مطالعه نمی کنند. اما پزشکان و ماماها، این مباحث را مطالعه کنند.
مرد باید هر چه زودتر همسرش را به یک درمانگر اختلالات جنسی برساند، با او در جلسات درمانی شرکت کند، همسرش را تشویق کند که تمرین ها را انجام دهد، بار درمان را بر دوش همسر بگذارد ولی در تمامی مراحل درمان حامی و پشتیبان همسرش باشد.

دکتر بهنام اوحدی
منبع: عصرایران

در واقع کمی خونریزی قبل از قاعدگی نگران کننده نیست، اما لکه بینی مداوم ممکن است نشانه یک مشکل جدی باشد.

خونریزی بین دو دوره قاعدگی ، که لکه بینی نامیده می شود، مشکل رایجی است. دکتر امی آتری، استاد بالینی در دانشگاه کالیفورنیا، می گوید :"تقریبا تمام زنان در یک دوره از زندگی خود، با چنین مشکلی روبرو می شوند."

لکه بینی قبل از شروع قاعدگی، اغلب نگران کننده نیست. هرچند در برخی موارد، ممکن است نشانه مشکلات تناسلی و یا حتی یک بیماری کشنده باشد.

به چه نوع خونریزی لکه بینی گفته می شود؟

به گفته دکتر آتری ، یک دوره قاعدگی به طور معمول هر 28 روز اتفاق می افتد و در حدود 4 تا 7روز طول می کشد. با این وجود اگر کل چرخه قاعدگی یک زن به مدت 35 یا 28 روز باشد، و یا اینکه عادت ماهانه تا 8 روز طول بکشد، غیر طبیعی نخواهد بود .

خونریزی مهبلی ، پس از پایان یک دوره قاعدگی یا پیش از آغاز دوره بعدی، لکه بینی نامیده می شود. خونریزی ممکن است بسیار کم رنگ باشد ، به طوری که شما لکه هایی صورتی رنگ بر روی لباس زیرتان ببینید، همچنین خونریزی ممکن است به صورت چند قطره و یا شدید اتفاق بیافتد که شبیه قاعدگی است.

تفاوت انواع ترشحات مابین دو دوره قاعدگی

ترشحات طبیعی واژن بین دوره ها ، در طول چرخه قاعدگی تغییر می کند. بعد از اتمام دوره خونریزی ، ممکن است ترشحاتی شفاف یا سفید رنگ داشته باشید. اینگونه ترشحات طبیعی هستند و به مرطوب ماندن بافتها کمک می کنند. برخی تغییرات از جمله داشتن ترشحاتی به رنگ زرد تیره یا بدبو، ممکن است به دلیل جراحت یا عفونت مهبل باشد.

گاهی ترشحات آغشته به خون، شدید یا خفیف نیز، لکه بینی محسوب می شود، با این تفاوت که این نوع خونریزی به دلیل جراحت یا عفونت مهبل است ، نه قاعدگی.

لکه بینی واقعی ، می تواند درجات زیادی داشته باشد. اینگونه خونریزی، خونریزی غیر منتظره نیز نامیده می شود، و می تواند شدید یا خفیف باشد. خونریزی بین دوره ها قبل از یائسگی، ممکن است بسیار نامنظم و غیر قابل پیش بینی باشد.

لکه بینی و چرخه قاعدگی

اگر پیش از شروع عادت ماهانه و یا در میانه چرخه قاعدگی دچار خونریزی می شوید ، نگران نباشید. به گفته دکتر آتری، مقدار کمی خونریزی بین دوره های قاعدگی و یا لکه بینی غیرمتداول، نسبتا طبیعی است. برای اطمینان از اینکه محل خونریزی واژن است ، نه مقعد یا مجرای ادراری ، از تامپون استفاده کنید.

به دلیل کاهش استروژن به هنگام آزاد شدن تخمک، حدود 10 درصد از زنان در زمان تخمک گذاری، لکه بینی را تجربه می کنند.

به گفته دکتر آتری ترشحات واژنی اغلب با مقداری خون همراه است. همچنین فرد ممکن است دچار گرفتگی عضلات یا دردهای خفیفی شود. نشانه لکه بینی بی خطر این است که این نوع خونریزی هر ماه حدود 10 تا 14 روز پس از پایان عادت ماهانه، و یا دو هفته پیش از شروع آن اتفاق می افتد. همچنین لکه بینی ممکن است نشانه آغاز قاعدگی باشد.

اگر لکه بینی 5 روز پیش از قاعدگی اتفاق بیافتد، نه 2روز قبل و یا 2 روز بعد از آن ، نگران کننده نخواهد بود.

به گفته دکتر استفن وِیس ، متخصص زنان و زایمان و استادیار دانشگاه اِموری، استرس و فشار جسمی و روحی، و حتی برخی از اتفاقات، ممکن است سبب شوند که مغز فرمان آغاز چرخه قاعدگی را صادر نکند. این امر می تواند موجب لکه بینی در نیمه اول چرخه قاعدگی شود. کاهش میزان پروژسترون ، که نتیجه تخمک گذاری ناقص است ، موجب لکه بینی در نیمه دوم چرخه قاعدگی می شود.

بنابراین اگر لکه بینی، 3 یا 4 روز قبل از عادت ماهانه و یا یک هفته پس از آن اتفاق بیافتد، نشان دهنده یک چرخه قاعدگی غیرمعمول است.

به گفته دکتر وِیس، پوشش داخلی رحم نیز باید طبیعی باشد. وجود بافتهای اضافه و ناهنجاری در پوشش رحم ممکن است آن را ضعیف کند و سبب لکه بینی های مداوم شود. رایج ترین علل این مشکل وجود پلیپ های خوش خیم و فروئیدها در سطح یا نزدیک پوشش رحم است. با این وجود دکتر وِیس تاکید می کند که اگر خونریزی 7روز پیش از آغاز قاعدگی ، نه 3 روز پیش از آن اتفاق بیافتد ، نگران کننده نخواهد بود.

سایر شرایط مربوط با لکه بینی

نباید فراموش کرد که لکه بینی علاوه بر این که نشانه تخمک گذاری و یا شروع قاعدگی است، ممکن است نشانه تغییرات مهمتری در زندگی یک زن ، مانند بارداری یا یائسگی باشد. لکه بینی می تواند جزء اولین نشانه های بارداری باشد و در مراحل اولیه بارداری اتفاق بیفتد ، همچنین لکه بینی در زنان میان سال ممکن است نشانه دوران پیش از یائسگی باشد، زمانی که هنوز یائسگی به طور کامل اتفاق نیفتاده است و خونریزی های واژنی باید به کلی قطع شوند.

لکه بینی در طول دوران بارداری: بسیاری از زنان در مراحل اولیه بارداری دچار لکه بینی می شوند. درحقیقت این خونریزی های خفیف، یکی از نشانه های بارداری است . لکه بینی ، خصوصا در مراحل اولیه و یا پایانی بارداری ، کاملا طبیعی است. در 7 تا 10 روز اول بارداری ، زمانی که جنین به دیواره رحم متصل می شود، لکه بینی بسیار رایج است.

به گفته آتری بسیاری از زنان در این موقع، از بارداری خود بی اطلاع هستند. همچنین لکه بینی ممکن است 2 یا 3 هفته قبل از زایمان نیز اتفاق بیافتد. به گفته ی آتری، اغلب خانم ها حتی با وجود این لکه بینی های اولیه، متوجه بارداری خود نمی شوند. همچنین ممکن است دو تا سه هفته قبل از موعد وضع حمل ، در اثر قطع شدن اتصال مخاطی با دیواره رحم، دچار لکه بینی شوند. در دوران بارداری، این نوع لکه ها معمولا ترشحات آغشته به خون واژن هستند.

از سوی دیگر، اگر پیش از موعد مقرر دچار خونریزی شدید یا درد شکم شوید، باید بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. این ممکن است علائم سقط جنین یا حاملگی خارج از رحم باشد.

لکه بینی چه ارتباطی با یائسگی دارد؟

در دوران قبل از یائسگی، ممکن است خونریزی شدید یا لکه بینی بین قاعدگی اتفاق بیافتد. بعد از یائسه شدن نباید بین هر دوره قاعدگی دچار خونریزی شوید ، و هرگونه خونریزی رحم در این دوران باید مورد بررسی قرار گیرد. یکی از علل شایع خونریزی غیر عادی رحم، تغییرات هورمونی در دوران یائسگی است، اما لکه بینی یکی از نشانه های سرطان یا تغییرات آناتومیکال است که باید با پزشک مطرح شود.

رنگ لکه ها بین دوره های قاعدگی

لکه های خون رنگهای متفاوتی دارند مانند: قرمز تیره، صورتی، قهوه ای تیره یا قرمز مایل به قهوه ای. به گفته ی ویس، رنگ خون تازه، قرمز روشن است، خونابه صورتی است، خونی که چند روز در رحم بماند قهوه ای رنگ و خونی که مدت زیادی مانده باشد سیاه است. رنگ لکه ها به میزان خونریزی و زمانی که طول می کشد تا خون از دهانه رحم عبور کند بستگی دارد، اما به تشخیص علت اصلی این تفاوت رنگ، کمکی نمی کند.

اگر نیاز است که جزئیات را به پزشک گزارش دهید، به رنگ خون توجه کنید. اگرچه پزشک تنها با دانستن رنگ لکه ها، نمی تواند مشکل شما را تشخیص دهد.

خونریزی شدید رحم

میزان خونریزی رحم موضوع بسیار مهمی است. لکه بینی خفیف بین دو دوره قاعدگی، نگران کننده نیست. اما اگر خونریزی شما به اندازه ای شدید می شود که در هر یک ساعت نیاز به تعویض نوار بهداشتی دارید، باید با پزشک خود تماس بگیرید.

در صورت مشاهده ی علائم زیر باید به پزشک مراجعه کنید:

- خونریزی بیش از حد رحم یا خونریزی بین قاعدگی که بیش از سه روز طول می کشد. لکه بینی هرگز نباید تا سه هفته ادامه داشته باشد.

- داشتن لکه بینی کم در طول سه دوره قاعدگی.

- هرگونه لکه بینی یا خونریزی غیر عادی رحم که با حالت همیشگی مغایر باشد.

- خونریزی مکرر رحم در طول سه هفته بین هر قاعدگی.

- خونریزی شدید بعد از رابطه جنسی.

- هرگونه خونریزی بعد از یائسگی.

خونریزی غیر طبیعی رحم بین دوره های قاعدگی، دلایل مختلفی دارد. اگرچه ممکن است خونریزی بین قاعدگی در اثر تخمک گذاری یا استفاده از برخی روش های جلوگیری از بارداری اتفاق بیافتد، لازم است که بیمار و پزشک به چند عامل دیگر توجه کنند:

- استرس

- شروع و یا قطع مصرف قرص های ضد بارداری

- استفاده از IUD برای پیشگیری از بارداری

- انواع خاصی از داروها، مانند کورتیکواستروئید یا داروهای ضد افسردگی

- عدم تعادل هورمونی

- پولیپ رحم( یک بافت بدون درد در داخل یا روی سطح رحم)

- کیست تخمدان

- اختلالات تیروئید

- دیابت

- زخم های آندومتریوز( اختلالی که در آن بافتی مشابه پوشش داخلی رحم، در نقاط غیر معمول از جمله پایین شکم ظاهر میشود) یا تغییرات دیگری در لایه ی مخاطی دیواره رحم.

- عفونت مثانه یا واژن

- بارداری

- بارداری خارج از رحم

- سقط جنین

- سرطان آندومتر( دیواره رحم)، سرطان رحم یا دهانه رحم

- استفاده ازداروهای  رقیق کننده خون

- سوزش واژن به دلیل خشکی

- انجام آزمایش هایی از قبیل پاپ اسمیر

معاینه پزشک بهترین راه برای تشخیص بیماری است، بنابراین حتی با وجود خونریزی، حتما به پزشک مراجعه کنید و منتظر قطع آن نمانید. به گفته ی آتری، با وجود لکه بینی یا حتی خونریزی شدید ، پزشک می تواند معاینه را انجام دهد. تشخیص سریع بیماری اهمیت زیادی دارد، زیرا لکه بینی یکی از علائم سرطان است.

برای درمان لکه بینی بین قاعدگی چه باید کرد؟

حتی اگر لکه بینی مربوط به هیچ نوع بیماری نباشد، هیچ دلیلی برای تحمل کردن آن قبل از هر قاعدگی وجود ندارد. لکه بینی در طول یک دوره قاعدگی عامل نگران کننده ای نیست، اما به گفته ی ویس، اگر به تازگی دچار این مشکل شده اید، با پزشک خود مشورت کنید.

با کمک پزشک می توانید از خونریزی بین قاعدگی جلوگیری کنید، همچنین می توانید با استفاده از روش های زیر خطر ایجاد لکه بینی را کاهش دهید.

- مصرف قرص های جلوگیری از بارداری طبق تجویز پزشک. مصرف نامنظم این  قرص ها یک علت شایع لکه بینی است. قطع مصرف قرص و شروع مجدد آن نیز باعث خونریزی می شود. برای جلوگیری از لکه بینی، سعی کنید که قرص های خود را روزانه به طور منظم مصرف کنید.

- کاهش مصرف آسپرین. اگر دچار لکه بینی می شوید، باید از مصرف آسپرین خودداری کنید، زیرا این قرص باعث افزایش خونریزی می شود. به عقیده دکتر آتری، از آن جهت که آسپرین رقیق کننده خون است، مصرف آن شدت خونریزی بین قاعدگی را افزایش می دهد.

- انجام آزمایش پاپ اسمیر به طور منظم. با انجام این آزمایش، می توان سرطان دهانه رحم را قبل ازمشاهده ی علائم آن تشخیص داد. سرطان دهانه رحم، در صورتی که در مراحل اولیه تشخیص داده شود، کاملا قابل درمان است. اگر سالانه یک آزمایش پاپ اسمیر انجام شود، امکان تشخیص هر نوع سلول غیر عادی در مراحل اولیه و قابل درمان سرطان ، وجود دارد.

- حفظ کردن وزن مناسب بدن. از آن جهت که چاقی مفرط یک عامل بسیار خطرناک برای سرطان رحم است، حفظ کردن وزن مناسب بدن، خطر ابتلا به این بیماری را کاهش می دهد. این بیماری در زنان یائسه بسیار رایج است، بنابراین اگر بعد از یائسگی متوجه هر نوع لکه بینی شوید، باید فورا با پزشک خود تماس بگیرید.

- تغییر روش های کنترل بارداری. لکه بینی در زنانی که از دستگاه های داخل رحمی استفاده می کنند، امری طبیعی است. این خونریزی معمولا بی ضرر است، اما با تغییر روش کنترل بارداری می توان از لکه بینی جلوگیری کرد.

- کنترل استرس. هیجان و استرس نظم دوره های قاعدگی را به هم می ریزد و باعث ایجاد لکه بینی یا قاعدگی های نامنظم می شود. سعی کنید با انجام ورزش های تمدد اعصاب از جمله یوگا، مدیتیشن، تنفس عمیق و ایروبیک، استرس خود را کنترل کنید.

- نوشتن تاریخ دوره های قاعدگی . تاریخ دوره های قاعدگی و هر نوع لکه بینی در طول دوره ها را یادداشت کنید. مدت زمان خونریزی و شدت آن، همچنین وجود ترشحات رحم همراه با خونریزی را نیز بنویسید. پزشک با استفاده از این گزارش ها، می تواند علت خونریزی بین دوره ها را تشخیص دهد.

به عنوان آخرین نکته باید اشاره کرد که افراد باید شرایط و الگوهای مخصوص به بدن خود را بدانند. ممکن است لکه بینی برای شما امری عادی باشد، با این حال اگر تغییرات قابل توجهی در عادت ماهانه خود مشاهده کردید، حتما با پزشک تماس بگیرید.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، نرگس میرزهرایی
منبع: webmd.com

اگر شما تاکنون به یک متخصص زنان مراجعه نکرده اید،در اولین بار ممکن است اضطراب داشته باشید، ولی بهتر است آسوده باشید و از این اتفاق به عنوان فرصتی برای یادگیری و آشنایی بیشتر با بدن و سلامتی خود بهره بگیرید.

یک متخصص زنان، پزشکی است که تخصص خود را در زمینه بهداشت و باروری زنان دریافت کرده است. در ابتدا که شما سعی دارید یک متخصص خوب زنان برای خود پیدا کنید، ممکن است با نام های دیگری مانند متخصص زنان زایمان یا مامایی هم برخورد کنید. این اشاره دارد به نحوه آموزشی که به آنها داده شده است تا زنان را از نوجوانی تا جوانی و بارداری تا زایمان راهنمایی کنند.

اگر شما تاکنون به یک متخصص زنان مراجعه نکرده اید، ممکن است از خود بپرسید چرا به یک پزشک زنان ، نیاز دارید و وقتی به پزشک مراجعه کردید از او چه انتظاراتی باید داشته باشید؟

چند دلیل برای اینکه چرا به مراجعه به پزشک زنان نیاز دارید:

- آموزش درباره روش های جلوگیری از بارداری یا تنظیم خانواده

- آموزش درباره غربال گری و پیشگیری از بیماری های مقاربتی

- برای چکاپ سالیانه

- غربالگری برای سرطان های تناسلی مانند پاپ اسمیر، این آزمایش  از 21 سالگی آغاز می شود و پس از آن هر دو سال یک بار تکرار می گردد ( در بعضی زنان این آزمایش بسته به نظر پزشک معالج  به دفعات بیشتری صورت می پذیرد در حالی که برخی دیگر ممکن است در هر 3 سال یک بار نیازمند این آزمایش باشند.)

- آموزش درباره ویروس پاپیلوما HPV

- برای مراقبت از خود و کودکتان در دوران بارداری

چه زمانی به متخصص زنان مراجعه کنیم

- وقتی که شما 21 ساله اید و یا رابطه جنسی دارید، زود تر از 21 سالگی مراجعه کنید.

- اگر خونریزی غیر عادی و یا عادت ماهانه نامنظم دارید

- اگر به مدت سه ماه یا بیشتر عادت ماهانه نشده اید

- اگر گمان می کنید باردار هستید و یا مطمئن هستید که باردارید

- اگر تلاش می کنید باردار شوید و موفق نمی شوید

- اگر دچار درد در ناحیه لگن شده اید

- اگر سن شما بین 40 تا 50 سال است برای انجام اولین آزمایش مامو گرافی

- پس از یائسگی برای آزمایش سنجش تراکم استخوان

چگونه برای مراجعه به پزشک زنان آماده شویم

- دوش بگیرید، مقاربت نداشته باشید و از کرم یا شیاف واژینال به مدت 24 تا 48 ساعت قبل از مراجعه استفاده نکنید.

- هر پرسشی دارید، یادداشت کنید، مانند عادت ماهانه نا منظم و یا ترشحات ناراحت کننده و غیرعادی، علاوه بر آن کاغذ یادداشت و خودکار هم همراه داشته باشید تا هر چیزی که پزشک عنوان کرد، یادداشت کنید.

- فهرست تمام داروها، ویتامین ها، مکمل ها و داروهای گیاهی که مصرف می کنید را همراه خود بیاورید

- برای ارائه سوابق سلامت خانوادگی، بویژه در زمینه مشکلات باروری در اعضای خانواده؛ اطلاعات کافی داشته باشید.

از اولین آزمایش خود چه انتظاراتی باید داشته باشید

- تشکیل پرونده پزشکی یا تاریخچه سلامتی. یک پرستار از شما سوالاتی درباره سلامت و بهداشت شخصی و سوابق سلامت خانواده خواهد پرسید. او همچنین درباره کارهایی نظیر مصرف نوشیدنی های الکلی، سیگار کشیدن، مصرف داروهای غیر مجاز و مواد مخدر، و نیز سابقه روابط جنسی سوالاتی خواهد پرسید. بعضی از این پرسش ها ممکن است به نظرتان خیلی خصوصی بیایند، اما به خاطر داشته باشید که تمام مواردی که شما در میان می گذارید بین شما و پزشکتان محرمانه باقی می ماند، مگر اینکه شما کتبا موافقت خود را در مورد دسترسی دیگران و مشورت با شخص دیگر را، به پزشک خود بدهید.

- علائم حیاتی. پرستار وزن و قد شما را اندازه گیری کرده و فشار خون شما را ثبت خواهد نمود

- قبل از آزمایش. یک لباس بلند به شما داده خواهد شد که از جلو باز می شود تا آن را بپوشید و یک ملحفه کوچک که تمام قسمت های پا را می پوشاند. باید قبل از پوشیدن این لباس تمام لباس های زیر خود را در بیاورید.

- گفتگو. پزشک چند دقیقه به طور خلاصه با شما در مورد نگرانی هایتان صحبت خواهد کرد و نحوه آزمایش را توضیح خواهد داد. این فرصت خوبی است تا سوالات خود را ، از او بپرسید.

- معاینه سینه. پزشکتان با استفاده از انگشتان دست هایش هر دو پستان و نوک آن ها را با یک الگوی معاینه خاص، بررسی می کند. این کار را برای یافتن توده های غیر عادی در پستان و یا تغییر در بافت پوست انجام می دهد.

- معاینه لگنی.برای این کار روی تخت معاینه دراز می کشید، زانو های خود را خم می کنید و پاها را از هم باز می کنید و خیلی راحت دراز می کشید. پزشکتان در انتهای تخت می نشیند تا معاینه کند. خانم دیاز آراستیا متخصص زنان و زایمان و رئیس انکولوژی و زنان بیمارستان و استاد دانشگاه پزشکی بیلورمی گوید: "یک معاینه لگنی شامل بررسی دستگاه خارجی تناسلی است که توسط قرار دادن یک اسپکولوم انجام می شود این کار به پزشک اجازه می دهد تا واژن و دهانه رحم را معاینه کند. پزشک با دو دست خود که یک دست را روی شکم و انگشت دست دیگر را در واژن قرار داده؛ رحم، لوله های فالوپ و تخمدان ها را معاینه می نماید." اسپکولوم ابزاری است که به نرمی به واژن وارد می شود تا دهانه  آن را جهت معاینه و نمونه برداری از دهانه رحم، باز کند. این معاینه نباید همراه با درد باشد، اما ممکن است کمی ناراحتی و فشار احساس شود و یا در ابتدای کار اسپکولوم سرد باشد.

- پاپ اسمیر. در حین معاینه ، پزشک از سلول های دهانه رحم برای آزمایش پاپ اسمیر، نمونه برداری می کند، این آزمایش برای تشخیص تغییرات سلول های سرطانی دهانه رحم انجام می شود . عمل نمونه برداری به هیچ عنوان دردناک نیست.

- تست بیماری های مقاربتی. اگر شما از پزشک خود درخواست این آزمایش را کرده باشید او از واژن نمونه برداری انجام می دهد تا برای بیماری های مقاربتی آزمایشاتی انجام دهد. برخی از این بیماری ها توسط آزمایش خون تشخیص داده می شوند.

- گفتگو. پزشکتان اگر مورد مشکوکی دید به شما اطلاع خواهد داد و ممکن است برای اطمینان بیشتر مجددا آزمایش های تکمیلی انجام دهد، مانند ماموگرافی، تست تراکم استخوان، و یا آزمایش خون. این یک فرصت دوباره برای پرسیدن سوال است، از پزشکتان هر سوالی در مورد یافته ها و یا پیشنهاداتش بپرسید. معمولا نتیجه آزمایش پاپ اسمیر و بیماری های مقاربتی، در دو هفته یا بیشتر آماده می شود.اما در این مرحله، پزشک می تواند توصیه هایی در مورد جلوگیری از بارداری یا هر دارویی که نیاز دارید؛ بدهد.

ممکن است شما هنگام انجام اولین آزمایشات زنان ،دچار اضطراب و نگرانی بشوید؛ اما به پزشک خود به عنوان یک شریک سلامت نگاه کنید. او باید برای شما تبدیل به پزشکی شود که شما در صحبت کردن از خصوصی ترین مسائل بهداشتی خود، با او بسیار راحت  باشید.

گروه ترجمه مجله پزشکی مادر، ندا اصلان زاده
منبع: webmd.com